W sobotę 08 grudnia 2018 r., w święto patronalne całego Ruchu Światło-Życie w par. Św. R. Kalinowskiego w Elblągu, odbył się Rejonowy Dzień Wspólnoty Ruchu Światło-Życie, jego gałęzi rodzinnej Domowego Kościoła rejonu Elbląg-Północ, w temacie „Wzrastanie – dzieło Boga i człowieka”.
Spotkanie rozpoczęło się o godz.15.00 od zawiązania wspólnoty, zapalenia świecy, modlitwy do Ducha Świętego oraz modlitwy ks. Blachnickiego do Jasnogórskiej Jutrzenki Wolności Źródła Światła i Życia. Ponadto powitaliśmy kapłanów i rodziny przybyłe z poszczególnych kręgów rejonu. Po czym dzieci udały się na swoje spotkanie pod opieką diakonii wychowawczej, na którym m.in. miały zabawy integracyjne i ruchowe, czytanie historii o adwencie oraz pogadankę o adwencie, a także wykonywały lampiony, które później zaniosły w darach.
Natomiast moderator rejonowy ks.Wojciech Zwolicki wygłosił do nas katechezę na temat „Wzrastanie – dzieło Boga i człowieka”, zaznaczając na wstępie, że świeżość i nowość naszego życia to wynik napełniania się Duchem Świętym. Ks. Wojciech wskazał na potrzebę uznania w pokorze prawdy o własnej grzeszności oraz stałego nawracania się w wierze.Zaznaczył, że pokora to wejście w głąb siebie, uznanie, że sam z siebie nie jestem zdolny nic zmienić, ani usprawiedliwić się własnym wysiłkiem, gdyż usprawiedliwienie dokonuje się przez wiarę, a więc jest darmo danym przez Boga darem Jego łaski. A wszelkie dobre uczynki to owoce działania łaski Bożej w nas. Maryja jest dla nas na tej drodze wzorem przez postawę miłości i służby –pokorna służebnica Pańska, która niczego nie przypisuje sobie, oddaje we wszystkim chwałę Bogu. I nas moderator zachęcał, aby wejść w postawę Maryi i podjąć dobre uczynki ze świadomością, że są łaską Bożą, aby pycha nie triumfowała w nas, bo ona chce mieć swoje zasługi (to moje modlitwy, posty,uczynki, to moja zasługa). Tymczasem nie ma świętości bez pokory. Ponadto ksiądz Wojciech zauważył, że w Piśmie Świętym jest 365 razy zwrot – nie lękajcie się – to jakby Bóg każdego dnia mówił „nie bój się”, bo masz łaskę u Boga. Każdego z nas Bóg wzywa po imieniu, wezwał nas też do małżeństwa,rodziny, do konkretnej wspólnoty, którą jest Domowy Kościół. Troska Boża dotyka naszego dzisiaj takimi jakimi jesteśmy i objawia wspaniałe plany Boże.
Następnie po chwili ogłoszeń,udaliśmy się na spotkania w grupach dzielenia, na których rozważaliśmy w oparciu o Słowo Boże, co jest pomocne w naszym wzrastaniu, mając świadomość, że nie osiągniemy świętości o własnych siłach, ale że duże znaczenie ma nasze nawracanie się, starania, by stawać się Nowym Człowiekiem. Dzieliliśmy się własnymi refleksjami m.in. nt: Jak wygląda moja codzienna praca nad sobą? Czy udaje mi się realizować postanowienia ze spotkań oazowych / żyć regułą życia?Co mi w tym pomaga, a co przeszkadza? Co mogę zrobić, żeby moje wzrastanie było owocne, by formacja przynosiła konkretne zmiany w moim życiu?
Po grupach dzielenia odbył się Namiot Spotkania przed Najświętszym Sakramentem, gdzie mogliśmy spotkać się osobiście z Panem w Jego Słowie z Ewangelii św. Łukasza 5, 4-11.
O godz. 17.30 wspólnie odśpiewaliśmy godzinki o Niepokalanym Poczęciu Maryi. A o godz. 18.00 miała miejsce Eucharystia pod przewodnictwem ks. Wojciecha, który zwrócił naszą uwagę w homilii na Maryję jako dar dla każdego z nas i przewodniczkę na drogach wiary. Niepokalana jest matką całego Ruchu Światło-Życie oraz każdego z nas i stanowi wzór do naśladowania w dziele wzrastania, które my często blokujemy swoimi postawami egoizmu, pożądliwości. Ona troszczy się o nas i uczy, by kochać i ufać Bogu do końca, również w ciemnościach i trudnościach, które przeżywamy.
Po Mszy świętej udaliśmy się do salki na plebanii na wspólne świętowanie podczas agapy przy pysznych ciastach oraz gorącej kawie i herbacie.
Podziękowania składamy wszystkim posługującym, którzy pokornie jak Maryja, służyli swoją pomocą w zadaniach,które były do wykonania, aby to spotkanie mogło się odbyć, a więc diakonii gospodarczej, muzycznej, liturgicznej, wychowawczej, fotograficznej. Szczególne podziękowania kierujemy do naszego moderatora rejonowego, a jednocześnie Proboszcza tutejszej parafii – ks. Wojciecha za wygłoszone słowo, życzliwe przyjęcie i gościnność. A wszystkim uczestnikom dziękujemy za obecność, podjęty trud przybycia, rezygnacji z siebie, by wzrastać wspólnie i za radość spotkania w gronie wspólnoty rejonu.
Chwała Panu! Monika i Jacek
