Aktualności 2014

którą doskonale można połączyć z edukacją historyczno-patriotyczną. Podczas jej trwania, uczestnicy pokonują określoną trasę i wykonują zadania związane z główną tematyką gry. Tego typu działania pozwalają wspólnocie wychodzić na zewnątrz do lokalnego społeczeństwa. Umożliwia to dowiedzenia się czegoś więcej o działalności Domowego Kościoła.
       Przed rozpoczęciem gry miejskiej w kościele św. Rafała Kalinowskiego w Elblągu odbyła się uroczysta Msza Święta w intencji Ojczyzny. Wyróżniającym elementem tej szczególnej Eucharystii jest to, iż jej uczestnicy mieli ze sobą flagi narodowe, które tworzyły niesamowitą atmosferę patriotyzmu i oddania czci bohaterom narodowym.
       Po Mszy Świętej, na terenie Starego Miasta w Elblągu odbyła się gra miejska "Gloria Victis - Godni Pamięci, Warszawa '44". Jej uczestnicy przenieśli się w czasy okupowanej Warszawy w przededniu wybuchu Powstania Warszawskiego.
       Siedem zgłoszonych batalionów, wśród których było wielu młodych ludzi, co napawa nas szczególną radością, przemieszczało się pomiędzy punktami, w których czekały na nich przeróżne zadania. I tak, na swojej drodze spotkali Sanitariuszkę Małgorzatkę, której musieli pomóc opatrzyć rannego powstańca. Od Zawiszaków dowiedzieli się jak działała poczta w czasie powstania, a za zadanie otrzymali do ocenzurowania listy mieszkańców Warszawy. Akordeonista opowiedział o tym, jak powstawały powstańcze piosenki, a bataliony musiały wykazać się wiedzą na ich temat, a nawet ułożyć nową zwrotkę do piosenki "Pałacyk Michla". Poznali również jak wyglądało życie cywili w czasie okupacji. Z otrzymanych składników musieli stworzyć ciekawą i wartościową potrawę, a dodatkowo wykazać się umiejętnościami artystycznymi podczas tworzenia lalek do teatrzyku "Kukiełki pod barykadą." Sprawdzono także ich wiedzę na temat powstania, a nawet umiejętności strzeleckie.
       Poszczególne zadania gry miejskiej realizowane były w punktach tematycznych, w których zostali obsadzeni członkowie wspólnoty Domowego Kościoła. Ich stroje oraz towarzyszące im rekwizyty stworzyły niesamowity klimat Powstania Warszawskiego. Ważnym elementem gry miejskiej byli żołnierze Wehrmachtu, których zadaniem było kontrolowanie batalionów, oraz uniemożliwienie graczom wykonania zadania, które polegało na dokonaniu małego sabotażu, czyli umieszczenie znaku Polski Walczącej na patrolowanej przez nich ulicy. Na tajnych kompletach uczestnicy gry musieli wykazać się sprytem oraz silnymi nerwami podczas niemieckiego nalotu, na lokal, w którym odbywało się tajne nauczanie.
       Atmosferę Powstania Warszawskiego stworzyły również stroje uczestników gry, które nawiązywały do tego okresu. Wyrazem tego były biało-czerwone opaski, elementy wyposażenia ówczesnych żołnierzy oraz a nawet kompletne stroje mówiące o tej epoce.
       Dla najlepszych batalionów czekały atrakcyjne nagrody, które otrzymaliśmy od licznych, hojnych sponsorów. Sponsorami były sklepy odzieżą patriotyczną, księgarnie, sklep modelarski oraz Instytut Pamięci Narodowej.
       Trzecie miejsce zajął Batalion Miotła, który w tym roku reprezentował Domowy Kościół. Na drugiej pozycji uplasował się Batalion Pełnia. Na najwyższym stopniu podium stanął Batalion Zośka, który reprezentował elbląską wspólnotę Mężczyzn Boga. Warto wspomnieć klerykach z Wyższego Seminarium Duchownego w Elblągu, czyli o Batalionie Czarnym.
       Na zakończenie zmagań na wszystkich czekała prawdziwa wojskowa grochówka oraz kiełbaski pieczone na ognisku. Oprócz strawy dla ciała nie zapomnieliśmy również o duchu. Zgromadzeni wokół ogniska uczestnicy gry miejskiej wraz z księdzem Tomaszem Wieczorkiem, oddali hołd bohaterom walczącej stolicy poprzez uroczysty apel poległych oraz modlitwę w ich intencji.
       III Gra Miejska Domowego Kościoła w Elblągu przeszła do historii. Przed nami zasłużony odpoczynek, a zaraz po nim zabieramy się za przygotowywanie kolejnej edycji gry, na którą już teraz serdecznie wszystkich zapraszamy!

Zapraszamy do obejrzenia zdjęć w galerii

Maciej Pietkiewicz
Elbląg, 2014-11-14

       Wystarczy wejść na stronę rzecznikrodzicow.pl, gdzie jest treść ustawy, wydrukować Formularz, zbierać podpisy i odesłać je do biura Fundacji Rzecznik Praw Rodziców (adres na formularzu). Do 12 grudnia musimy zebrać min.100 tys. podpisów - wtedy projektem ustawy będzie musiał zająć się Sejm.
       Akcja "Rodzice chcą mieć wybór" ma na celu faktyczną realizację konstytucyjnego prawa rodziców do wychowania dzieci zgodnie z własnymi przekonaniami. Prawo to dziś coraz częściej jest łamane. Co rusz dowiadujemy się, że do programów nauczania oraz podręczników wprowadzane są ideologiczne treści, a w szkołach i przedszkolach pojawiają się seks-edukatorzy i propagatorzy opacznie pojmowanej "równości płci". Dlatego projekt ustawy m.in. znacznie zwiększa uprawnienia rad rodziców oraz wprowadza zapisy zabezpieczające przed realizowaniem zajęć dodatkowych i z udziałem podmiotów zewnętrznych bez wiedzy rodziców. Przywraca też prawo rodziców do decydowania o wieku rozpoczęcia przez dziecko edukacji szkolnej oraz poprawia standardy, w jakich odbywa się nauka.
       Korzystajmy ze swoich obywatelskich praw i bądźmy aktywni - tylko nacisk społeczny może spowodować, że jako rodzice będziemy mieli coś do powiedzenia w sprawie edukacji swoich dzieci. Poinformujcie o akcji rodzinę i znajomych - poprzez Facebooka (aktualne informacje TUTAJ), maile i "pocztę pantoflową". Każdy podpis jest ważny!

Kontakt w sprawie akcji:
malgorzata.lusar@rzecznikrodzicow.pl lub biuro@rzecznikrodzicow.pl

Z pozdrowieniami,

Małgorzata Lusar
Domowy Kościół diecezji warszawsko-praskiej,
członek zarządu Fundacji Rzecznik Praw Rodziców

Odpowiedzi różne:
- Brak gorliwości, przemoc, głód miłości, zobojętnienie...
- Otóż - mówi ks. Sławek - odpowiedzi na to pytanie (choć wasze nie są takie złe) udziela Ojciec Święty Franciszek już na samym początku Adhortacji Apostolskiej "Ewangelii Gaudium":
"2. wielkim niebezpieczeństwem współczesnego świata, z jego wieloraką i przygniatającą ofertą konsumpcji, jest SMUTEK rodzący się w przyzwyczajonym do wygody i chciwym sercu, towarzyszący chorobliwemu poszukiwaniu powierzchownych przyjemności oraz wyizolowanemu sumieniu. Kiedy życie wewnętrzne zamyka się we własnych interesach, nie ma już miejsca dla innych, nie liczą się ubodzy, nie słucha się już więcej głosu Bożego, nie doświadcza się słodkiej radości z Jego miłości, zanika entuzjazm czynienia dobra. To niebezpieczeństwo nieuchronnie i stale zagrarza również wierzącym. Ulega mu wielu ludzi i stają się osobami urażonymi,zniechęconymi, bez chęci do życia. Nie jest to wybór życia godnego i pełnego; nie jest to pragnienie jakie Bóg żywi względem nas; nie jest to życie w Duchu rodzące się z serca zmartwychwstałego Chrystusa".
       Podręcznik ORAE opracował w 1977 (!!!) roku (oczywiście był on przez lata dostosowywany do współczesnych metod i środków przekazu) Ojciec Franciszek Blachnicki. Jego myślą przewodnią i głównym założeniem jest wprowadzenie w życie wezwania Jezusa: "Idźcie na cały świat i czyńcie uczniami wszystkie narody".I> Mt28,19. Aby ewangelizować z radością jako wolni ludzie żyjący Prawdą - ewangelią Jezusa.
Ale żeby to czynić trzeba się najpierw nauczyć, więc przez trzy dni wkuwaliśmy (z radością) sześć punktów Kerygmatu i zasad świadectwa kerygmatycznego (?!?!). Ooo nie,nie, szczegółów Wam nie zdradzę. Z ks. Sławkiem umówiliśmy się na początek nowego roku na ORAE w Elblągu, to sami zobaczycie...
       W niedzielę podzielili nas na dwójki (przeważnie małżeństwami) i powiedzieli: - Teraz idźcie na ulice Pucka i głoście Kerygmat napotkanym ludziom, przyprowadzajcie ich do Jezusa - czyńcie uczniów!........ i wróćcie za dwie godzinki.
       I poszliśmy. Dostałem przydział do młodego Szymona i Joli. Przeszliśmy parę ulic, a tu młoda dziewczyna z pieskiem na spacerze... . Szymon podpuszcza:
- Jacek, Ty gadasz, a my się modlimy. Pokaż nam jak to się robi.
Jaa?! Liczyłem na jego młodzieńczy zapał..... , ale przecież przed młodym nie mogę okazać strachu. Na trzęsących się nogach i z bijącym na najwyższych częstotliwościach sercem podchodzę:
- Dzień dobry, jakiego masz ładnego pieska..... , a my chcieliśmy Ci przekazać najwspanialszą wiadomość Twojego życia. BÓG CIĘ KOCHA - JESTES JEGO UKOCHANYM DZIECKIEM.......
       Na godzinie świadectw Szymon wyznał:
- Nie byłem przekonany co do skuteczności takiego nagabywania ludzi... ale słuchajcie, to działa!!! jak ta dziewczyna się przed nami otworzyła, jak zaczęła płakać.... ja zszokowany byłem. A potem się z nami modliła i wyznała Jezusa jako swojego osobistego Pana i Zbawiciela. Teraz wierzę, że gdy głosi się Kerygmat, to Duch Święty działa i Jezus dotyka swoją miłością.
       Wracałem do domu w stanie podwyższonej adrenaliny, a w głowie miałem obraz apostołów i mówiącego do nich Jezusa: "Nie potrzebują odchodzić, WY DAJCIE IM JEŚĆ" Mt14,16
Hasło roku: RADOŚĆ EWANGELII. Trzeba nakarmić siebie i innych tą radością.
Bo jeśli nie ja, bo jeśli nie MY, to kto?.

ZRÓBMY TO RAZEM W JEDNOŚCI ZE SOBĄ!!!!!

Jacek Jakubowski

       Godność osoby ludzkiej ma podstawę w stworzeniu jej na obraz i podobieństwo Boże (KKK 1700). Każdy człowiek, bez względu na jakiekolwiek okoliczności zewnętrzne, został stworzony z miłości przez samego Boga. To Bóg zapoczątkował istnienie każdego z nas, a będąc u początku życia, jako Ten który sam jest święty (por. Kpł 19,2), swą świętością i nas uświęca (por. Kpł 20,8). Spośród całego dzieła stworzenia jedynie człowiek jest tą istotą, którą Bóg chciał dla niej samej (GS 24). Stwarzając człowieka Bóg powołuje go do pełni życia, która przekracza znacznie wymiary jego ziemskiego bytowania, ponieważ polega na uczestnictwie w życiu samego Boga (EV 2). To powołanie do życia wiecznego zostało potwierdzone testamentem krzyża. W tym przejawia się miłość, że nie my umiłowaliśmy Boga, ale że On sam nas umiłował i posłał Syna swojego jako ofiarę przebłagalną za nasze grzechy (1 P 4, 10).
       To tajemnica Słowa Bożego, które stało się ciałem (por. J 1, 14) powinna przynaglać każdego z nas do głoszenia Ewangelii życia całemu światu i wszelkiemu stworzeniu. Jakże aktualne pozostają słowa encykliki Evangelium Vita, iż "głoszenie to staje się szczególnie naglące dzisiaj, gdy lęk budzą coraz liczniejsze i poważniejsze zagrożenia życia ludzi i narodów, zwłaszcza życia słabego i bezbronnego (EV 3).
       Wszelkie zamachy na życie ludzkie i próby dyskryminowania jego wartości wiążą się z brakiem miłości. Wszędzie tam, gdzie człowiek zamyka się na bożą miłość, wyrażoną w akcie stworzenia i odkupienia, tam rodzi się cywilizacja śmierci. Tam, gdzie nie ma miłości, tam człowiek próbuje sam "dorabiać" argumenty, pozwalające mu na cyniczne uzasadnienie prawa do zabijania. Żadne prawo, żadna konstytucja ani żaden kodeks karny nie potrafi skutecznie chronić ludzkiego życia. Taką ochronę może gwarantować tylko miłość. Życie ludzkie jest owocem miłości, a jego wartość odkrywają i szanują jedynie ci, którzy kochają, czyli żyją w przyjaźni z Bogiem. Każdy bowiem kto miłuje, narodził się z Boga i zna Boga. Ten zaś, kto nie miłuje, nie zna Boga, bo Bóg jest miłością (J 1, 7-8).
       My, którzyśmy niejednokrotnie doświadczyli miłości Boga jesteśmy Jego ludem [Bogu] na własność przeznaczonym, abyśmy głosili dzieła jego potęgi (por. 1 P 2,9). Oświeceni przez tę Ewangelię życia, winniśmy odczuwać potrzebę głoszenia jej i świadczenia o niej. Ewangelia ta przerasta wszelkie oczekiwania człowieka i objawia, jakie wspaniale zostaje wyniesiona istota ludzka, która sama z siebie prochem jest i w proch się obróci (Rdz 3, 19b). Tak mówi o niej św. Grzegorz z Nyssy: "Człowiek, który niczym się nie wyróżnia spośród stworzeń, który jest prochem, zielskiem i marnością, gdy zostanie przybrany za syna przez Boga wszechświata, staje się członkiem rodziny tej Istoty, której wspaniałości i wielkości nikt nie może zobaczyć, usłyszeć ani pojąć. Jakież słowo, myśl czy poryw ducha zdoła wysłowić przeobfitość tej łaski? Człowiek przerasta własną naturę: ze śmiertelnego staje się nieśmiertelny, ze zniszczalnego niezniszczalny, z przemijalnego wieczny, zaś z człowieka staje się Bogiem"
       Obchodzony w tym roku - może już bardziej świadomie - kolejny Dzień Świętości Życia, niech stanie się dla nas nie tylko okazją do dziękczynienia za dar życia nas samych i naszych bliskich. Nadarza się też dobra okazja, by zatroszczyć się o życie tych najbardziej bezbronnych, poczętych, ale jeszcze nienarodzonych, którym grozi zagłada. W intencji dziecka zagrożonego w łonie matki zabiciem możemy podjąć Duchową Adopcję. Jest to modlitwa w intencji dziecka zagrożonego zabiciem w łonie matki. Trwa tyle, ile ciąża - 9 miesięcy i polega na codziennym odmawianiu jednej tajemnicy różańcowej oraz specjalnej modlitwy w intencji dziecka i jego rodziców. Osoba decydująca się na adopcję duchową nie wie, kim jest "jej" dziecko, jego imię zna tylko Bóg. Niech podjęty przez nas trud duchowej adopcji będzie naszym darem składanym tym, którzy sami bronić się nie mogą.

Ania, Marcin

       Podczas XXXIX Kongregacji Odpowiedzialnych Ruchu Światło-Życie został podjęty temat roku formacyjnego 2014/2015 - "Radość Ewangelii" w świetle nauczania ostatnich papieży. Mówiąc krótko - mamy doświadczyć radości Ewangelii i podzielić się nią z innymi.
       Wystąpienia prelegentów dotyczyły więc głównie tego tematu, ale przedstawiali je w różnych ich kontekstach. Zaznaczyć trzeba, że wszystkie konferencje były bardzo konkretne i dobrze przygotowane. My osobiście doznaliśmy wielu przeżyć, odkryć oraz większego zrozumienia, że dzisiaj żywy Kościół na wzór swojego Mistrza musi wychodzić i głosić Ewangelię wszystkim ludziom. Jednak brak gorliwości, radości i nadziei są głównymi przeszkodami, aby być uczniem misyjnym. Ale z pomocą przychodzi nam sam Chrystus, poprzez przyjętą miłość i osobistą z Nim relację, a wówczas z odwagą będziemy nieść Radosną Nowinę i wyzwalać świat z Chrystusem mocą Ducha Św. /z homilii ks.F.Blachnickiego sprzed 40 lat/.
       Zgodnie stwierdziliśmy, że my nadal jesteśmy jeszcze "piaskowcem", ale chcemy razem dążyć do tego aby w nas "piaskowiec stawał się
m a r m u r e m" - słowa bp.G.Rysia pod którymi się chętnie podpisujemy.
       Dziękujemy Panu Bogu w Trójcy Jedynemu i Matce Najświętszej za ten błogosławiony czas, za duchowe przeżycia, za ludzi, których spotkaliśmy, ich radość, za wspólną modlitwę, że mogliśmy tego wszystkiego doświadczyć.
       O owoce tej Kongregacji prosimy Cię Panie. Chwała Panu.

Ela i Andrzej

       Nie o tym jednak chcę pisać. Oszczędzę Ci sprawozdania z dwudniowej nasiadówki o charakterze intelektualnej masakry (po ludzku rzecz ujmując). Opowiem Ci o prezentach jakie z stamtąd przywiozłem. A właściwie to jeden prezent, ale za to jaki!!! Przed obrazem Maryi Jasnogórskiej w mojej modlitwie znalazło się takie zdanie: "Matko, tak wiele intencji przywiozłem. Ty znasz je wszystkie. Proszę, wyjednaj mi to, co jest mi najbardziej potrzebne." I stało się.
       Zobaczyłem Boga... gdy tysiąc osób jednocześnie się uciszyło, otworzyło teksty jutrzni i bez żadnej próby i większego przygotowania, dzieląc się na chór męski i żeński zaczęło śpiewać psalmy. A każdy psalm na inną melodię bez fałszu i niepewności:

    Boże mój, Boże, szukam Ciebie
    I pragnie ciebie moja dusza.
        Ciało moje tęskni za Tobą
        Jak zeschła ziemia łaknąca wody.  (Ps 63)

I gdy się rozejrzałem dookoła ON naprawdę był w tej wspólnocie ludzi na pozór się nieznających, przybyłych z różnych zakątków Polski, a nawet Europy. Ludzi połączonych jednym charyzmatem FOS-ZOE.
       Usłyszałem Jezusa... w konferencji Bp.Grzegorza Rysia na temat encykliki papieża Pawła VI - "Ewangelii Muntantii" i adhortacji Ojca świętego Franciszka - "Ewangelii Gaudium":
       "Jedynym sensem istnienia Kościoła jest głoszenie Dobrej Nowiny - Ewangelii Jezusa Chrystusa, czyli ewangelizacja. [...] Uczeń Jezusa i ewangelizator, to dwa profile tej samej twarzy. Znaczy to że, nie można być uczniem Jezusa nie będąc ewangelizatorem i nie można być ewangelizatorem nie będąc uczniem Jezusa Chrystusa. To jest misja nas wszystkich, całego Kościoła." A ja wiedziałem że, moja szczególnie.
       Dotknął mnie Duch Święty... w niedzielę po obejrzeniu krótkiego filmu dokumentalnego o wylaniu Ducha Świętego w Ruchu Światło-Życie (1973-1978) pt. "Murzasichle" wszyscy przyzywaliśmy Ducha Świętego. Był śpiew, modlitwa głośna spontaniczna, wiele głosów modlitwy językami. I co? Przy ilości około tysiąca osób wszystko to brzmiało jak śpiew ptaków przy górskim strumieniu. A ja? A ja otrzymałem dar łez. Wcześniej już mi się to zdarzało. Ale tym razem wiedziałem po co go mam. Stałem więc, łzy leciały strumieniami, a ja byłem najszczęśliwszy na świecie.
       Bracie i Siostro, jeśli doczytałeś/aś do tego miejsca, proszę jeszcze o kilka zdań cierpliwości, bo chcę - muszę powiedzieć Ci coś najważniejszego:
Wiesz, właśnie taki jest mój Bóg:
- Ojciec, który bezgranicznie mnie kocha i nigdy nie zmęczy się okazywaniem mi miłosierdzia i wybaczaniem moich grzechów.
- Jezus Chrystus, któremu tak bardzo na mnie zależy że, będąc Królem Wszechświata umarł, abym mógł z nim zmartwychwstać do życia wiecznego. On jest moim Panem z którym nie sposób się nudzić, bo głosząc Jego Ewangelię ciągle przeżywa się jakieś przygody.
- Duch Święty, który napełnia mnie mocą i nieopisaną radością nawet - szczególnie wtedy gdy dotyka mnie moimi własnymi łzami.
I pragnie tylko jednego - abym kochał Go tak jak On kocha mnie. Ale nie poznał bym Go takim gdyby nie Domowy Kościół, gdyby nie Ruch Światło-Życie. I to jest ten prezent niejako na nowo odkryty przez Maryję dla mnie. Przywiozłem go z Kongregacji i pragnę się nim z Tobą podzielić. Bo jak będziemy śpiewać w piosence roku:

    "Dobro mnożysz gdy dzielisz je.
    Niech świat cały pozna radość,
        w której Trwasz.
        Radość przemienionych serc."

I już na koniec proszę Cię, pomódl się ze mną:

Boże Abrahama, Izaaka i Jakuba,
Mój Boże.
Bądź uwielbiony w moich rodzicach,
Bo dzięki nim w akcie poczęcia mogłeś 
włączyć mnie w swój plan zbawienia świata.
Wpisałeś mnie w niego 
i powierzyłeś konkretne zadania.
Przez grzech lenistwa i brak gorliwości
Zmarnowałem wiele lat 
poświęcając się rzeczom niepotrzebnym.
Przez grzech pychy i egoizmu 
szukałem uznania dla samego siebie.
Dzięki Ci Boże za Twojego syna Jezusa Chrystusa. 
Przez Jego śmierć i zmartwychwstanie
oczyszczasz mnie i dajesz mi nowe życie.
Jezu, Ty jesteś moim jedynym Zbawicielem,
prawdziwym Światłem mojego życia. 
Uczyń mnie narzędziem Twojej Miłości. 
Spraw to przez swojego Ducha, 
który daje Wiarę niezgłębioną, 
Nadzieję niezniszczalną, 
Miłość wieczną. Przyjdź Duchu Święty, 
napełnij serce moje 
i ogień Twojej Miłości w nim rozpal.
Amen.

Dobrze że jesteście.
Jacek Jakubowski.