W sobotę 11 maja 2019 roku przeżywaliśmy w rejonie Elbląg – Północ, w parafii św. Rafała Kalinowskiego, Paschalny Dzień Wspólnoty Ruchu Światło – Życie. Tematem przewodnim tego dnia były Charyzmaty i dary w służbie wspólnocie. Para rejonowa, Monika i Jacek Ślusarczyk, rozpoczęła Dzień Wspólnoty modlitwą do Ducha Świętego, prosząc o Jego prowadzenie w tym czasie. Następnie odbyło się powitanie przybyłych małżeństw z poszczególnych kręgów naszego rejonu. Cieszyliśmy się także obecnością pary diecezjalnej diecezji elbląskiej Bernadety i Andrzeja.
Moderator rejonu Elbląg – Północ ks. Wojciech Zwolicki wygłosił konferencję. Wskazał na początku, że właśnie przeżywamy ostatni dzień tygodnia biblijnego i dlatego rozpocznie konferencję odczytaniem słowa Bożego z 1 listu do Koryntian z rozdziału 12. Ksiądz zwrócił uwagę, że 12, 13 i 14 rozdział tegoż listu zawiera dogłębne wytłumaczenie, tego czym są charyzmaty. Sobór Watykański II przypomniał Kościołowi o charyzmatach, czyli darach Ducha Świętego. Współdziałanie darów w jednym ciele to Kościół. Kościół, czyli my, my tworzymy wspólnotę, a wspólnota Kościół. Charyzmat, diakonia i wspólnota tworzą jedność. Charyzmat, czyli powołanie, dar udzielany przez Ducha Świętego. Ważne jest, żeby odkryć dar, a następnie dzielić się nim. Rozpoznanie daru jest rozpoznaniem powołania.
Diakonia z kolei to służba na rzecz wspólnoty i jej budowania. Bóg hojnie udziela swoich darów. Ksiądz postawił przed każdym z nas pytanie „Czy dzielę się darami?” Dar to obowiązek do służby. Im więcej otrzymałem, tym więcej powinienem dać z siebie. Zauważył również, ze każdemu z nas zagraża pycha, czyli wynoszenie się ponad innych z powodu obdarowania. A przecież sam „Chrystus przyszedł po to, aby służyć, a nie żeby Mu służono”. Dlatego, ten, kto otrzymuje dar wezwany jest do czujności i pokory. Mamy prosić Ducha Świętego o wyposażenie w dary, bo swoimi darami budujemy wspólnotę. „Wy starajcie się o jeszcze większe dary, a Ja wam wskażę drogę jeszcze doskonalszą.”
Sensem wspólnoty są nasze relacje, a cuda są znakiem Bożej miłości. Mamy wzrastać w Bożej miłości. Miłość sprawia, ze zapominamy o sobie i zaczynamy służyć. Ksiądz ukazał nam Maryję jako przykład służby. Maryja zawsze mówi „Tak, niech mi się stanie”. My mamy być jak Maryja, patronka naszej wspólnoty.
W słowie kończącym konferencję moderator wskazał, że we Wspólnocie Domowego Kościoła jest nasze zbawienie i uświęcenie. Mamy być tymi, którzy idą, służą i budują Wspólnotę Domowego Kościoła.
Następnie po zaśpiewaniu piosenki roku mieliśmy możliwość usłyszenia poruszającego świadectwa Magdy i Piotra o ich obdarowaniu przez Pana Boga poprzez formację w Domowym Kościele.
Kolejnym punktem programu było spotkanie w grupie. Zostaliśmy podzieleni na trzy kręgi, które animowali Sylwia i Tomek Szczepanik, Basia i Rysiek Raszkowscy oraz Ania i Marcin Bukowscy. Spotkanie służyło dostrzeżeniu darów, którymi Pan obdarzył każdego z nas oraz wskazania możliwości służenia tymi darami we wspólnocie. Każdy z nas najpierw wskazywał na czym się zna, co lubi, czym się interesuje i czym się zajmuje. Na bazie tych wypowiedzi współbracia z kręgu dopisywali konkretną służbę, jaką każdy może podjąć na rzecz wspólnoty dysponując określonymi zasobami.
Nadeszła kolej na skonfrontowanie odkrytych darów ze Słowem Bożym w trakcie Namiotu Spotkania. Podczas Paschalnego Dnia Wspólnoty znalazł się także czas na uczestnictwo w nabożeństwie majowym we wspólnocie parafialnej.
Kulminacyjnym punktem Dnia Wspólnoty była Eucharystia koncelebrowana przez moderatorów naszej wspólnoty. Cała Liturgia Słowa mówiła o Dobrym Pasterzu i do tego też odwołał się ksiądz Marcin Marciniak w kazaniu. Na początku przywołał Słowa papieża Franciszka mówiące o rodzinie „ Całe życie rodziny jest miłosiernym pastwiskiem.” Rodzina – owczarnia, życie – pastwisko. Ksiądz Marcin zwrócił nasza uwagę, na to, że potrzebujemy duchowości Dobrego Pasterza. Charyzmatem Rodzin powinno być wspieranie się, opiekowanie i pobudzanie do dobrego. Postawił pytanie „Czy nasze rodziny są środowiskiem, gdzie Bóg nie jest samotny?” Czy towarzyszymy sobie, rozmawiamy ze sobą? Zachęcił nas także do podziękowania sobie w rodzinach za całe dobro i naśladowania Jezusa Chrystusa w naszej codzienności.
Po mszy św. członkowie Krucjaty Wyzwolenia Człowieka odmówili przy obrazie św. Jana Pawła II wspólnie modlitwę KWC w intencji osób zniewolonych o ich uwolnienie z wszelkiego rodzaju nałogów i za siebie, aby być wolnym i wyzwalającym.
Ostatnim punktem naszego Dnia Wspólnoty była Agapa, podczas której mogliśmy cieszyć się swoją obecnością.
W trakcie Dnia Wspólnoty diakonia Wychowawcza sprawowała opiekę nad naszymi dziećmi, które licznie przybyły ze swoimi rodzinami na ten dzień. Elementem formacyjnym dla dzieci była rozmowa w temacie dnia wspólnoty o darach Ducha Świętego, zwieńczona rysunkami dzieci pokazującymi różne dary i sytuacje, w jakich możemy prosić Boga o te dary. Poza tym dzieci obejrzały bajkę o objawieniach w Fatimie i spędziły aktywnie czas na świeżym powietrzu.
Dziękujemy Ci Panie za doświadczenie tego dnia. Dziękujemy ci za to, że otwierasz nasze serca na dary, którymi chcesz nas obdarzyć. Dziękujemy Ci, że uczysz nas służby na wzór Samego Siebie i Twojej matki Maryi. Oddajemy się pod Twoją opiekę i do Twojej dyspozycji. Pragniemy być Twoimi narzędziami i nieść Twoją miłość w naszych środowiskach.
Ania i Marcin Bukowscy
